به نقل از «ایسنا»

تاکر کارلسون از احساسش پس از مصاحبه با پوتین گفت

تاریخ انتشار: ۲۰ بهمن ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۷۱۴۳۴۳

تاکر کارلسون، روزنامه‌نگار آمریکایی، پس از مصاحبه با ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه، برداشت خود از رهبر روسیه و کل بحث را به اشتراک گذاشت.

به گزارش ایسنا، کارلسون خاطرنشان کرد که این تصور را به دست آورده است که ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه از موضع غرب بسیار عصبانی است.

به گزارش اسپوتنیک، او نوشت: دولت ایالات متحده، روسیه را دوست ندارد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

فکر می‌کنم، مانند بسیاری از روس‌ها، او (پوتین) انتظار داشت که پایان جنگ سرد به نوعی دعوت روسیه به اروپا باشد. چون روسیه یک کشور اروپایی است گرچه نیمی از آسیا را تشکیل می‌دهد. اما خیلی چیزهای اروپایی در مورد آن وجود دارد و اگر به مسکو بیایید، این یک شهر بسیار اروپایی است، آن را می‌بینید و می‌توانید آن را از نظر فرهنگی احساس کنید. اما غرب آن را رد کرد. غرب مصمم بود با روسیه متحد نشود، این خیلی بدیهی است. فکر می‌کنم تمام هدف ناتو این است که روسیه را مهار کند و پوتین از این «زخمی» شده است، او از این موضوع بسیار ناراحت است.

کارلسون در ویدئویی که در وب‌سایت خود منتشر کرد، توضیح داد که رئیس‌جمهور روسیه از این موضوع عصبانی است.

این روزنامه‌نگار پوتین را «باهوش» خواند و خاطرنشان کرد روسیه یک قدرت توسعه‌طلب نیست آنگونه که «همه دروغگوها و ایدئولوگ‌هایی که وزارت امور خارجه آمریکا را اداره می‌کنند» ارائه می‌کنند.

وی افزود: شما باید احمق باشید که فکر کنید روسیه، بزرگترین کشور جهان، می‌خواهد لهستان را تصرف کند: چرا بخواهد این کار را انجام دهد؟ این ایده که آنها می‌خواهند به وین بروند یا چیزی؟! شما باید یک احمق باشید تا اینطور فکر کنید.

کارلسون گفت: این درست نیست، در واقع هیچ مدرکی برای آن وجود ندارد. وی افزود که روس‌ها «فقط مرزهای امن می‌خواهند.»

این روزنامه‌نگار همچنین عنوان داشت که «دروغگویان حرفه‌ای در واشنگتن واقعاً چیزی در مورد منطقه یا چیزی واقعاً در مورد جهان فراتر از نیویورک نمی‌دانند» و افزود: هر چند که پوتین ایرادهای زیادی داشته باشد... یک قدرت توسعه طلب نیست.

به گفته کارلسون، پوتین خواهان توافق صلح در اوکراین است.

با این حال، این روزنامه‌نگار آمریکایی گفت: مقامات آمریکایی «دیوانه» هستند که فکر می‌کنند «شرط صلح این است که پوتین کریمه را رها کند»، زیرا شبه جزیره خانه ناوگان آب گرم روسیه و جمعیت روسیه است و آنها یک همه پرسی داشتند، آنها روسیه را انتخاب کردند. این بخشی از روسیه است.

این روزنامه‌نگار در ادامه گفت که واشنگتن خواهان «یک رهبری ضعیف در روسیه» است، در حالی که این سوال را مطرح کرد که «چگونه این برای ایالات متحده خوب است؟» و گفت که «یک دولت مرکزی ضعیف در کشوری با بزرگترین ذخایر هسته‌ای جهان دیوانه کننده است. شما به نوعی اجازه می‌دهید ذخایر هسته‌ای آزاد شود و امیدوار باشید که بهترین اتفاق بیفتد؟ اگر این را می‌خواهید، شما یک دیوانه‌ بداخلاق هستید. ویکتوریا نولاند گفته "ما پوتین را برکنار خواهیم کرد." خوب، سپس چه اتفاقی می‌افتد؟ چه اتفاقی در لیبی افتاد که ما رهبر آن را سرنگون کردیم و اجازه دادیم قذافی به قتل برسد؟ چه اتفاقی در عراق افتاد که صدام را به دست عدالت سپردیم؟ آن کشورها سقوط کردند.»

کارلسون گفت: در افغانستان، ما دولت مرکزی را خارج کردیم و آنها برگشتند، هنوز هم توسط طالبان اداره می‌شود. مواد مخدر اگر فکر می‌کنید ایده خوبی است این کار را با روسیه هم انجام دهید!

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: عملیات طوفان الاقصی رژيم صهيونيستی جنگ غزه حمله روسيه به اوكراين روزنامه نگار

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۷۱۴۳۴۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

سقوط پوتین؟ شاید آرزو بر جوانان عیب نیست / گورباچف مایه عبرت ولادیمیر پوتین شده است / چرا روسیه پوتین با شوروی در آستانه سقوط متفاوت است

به گزارش جماران، پیتر روتلند، استاد در دانشگاه وسلین و دانشیار مرکز دیویس برای مطالعات روسیه و اوراسیا در دانشگاه هاروارد در تازه ترین نوشتار برای Responsible Statecraft درباره خطرات توهم فروپاشی حکومت ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه نوشت:

ماکسیم ساموروکوف از مرکز کارنگی اخیراً مقاله‌ای را با عنوان «رژیم شکننده پوتین» در فارن افرز منتشر کرده و استدلال کرده که مانند حکومت شوروی ، سیستم سیاسی پوتین نیز همیشه در آستانه فروپاشی است.  این استدلال بر اساس یک قیاس مستقیم تاریخی به دست می آید. نظام شوروی قوی و تغییرناپذیر به نظر می رسید و عملاً هیچ کس فروپاشی آن را پیش بینی نمی کرد  اما فروپاشید. به همین ترتیب، سیستم پوتین قوی و مقاوم به نظر می رسد و کمتر کسی می تواند فروپاشی آن را تصور کند. اما فروپاشی آن نیز رخ خواهد داد.

می توان فهمید که چرا این استدلال برای Foreign Affairs جذاب است. آرزو همیشه مخاطب را جذب می کند: مردم دوست دارند آنچه را که می خواهند بشنوند به آنها گفته شود. شاید بهتر باشد اینطور القا شود که بدون هیچ چشم‌اندازی برای یک ضد حمله موفق در اوکراین، محتمل‌ترین سناریو برای پیروزی اوکراین، فروپاشی رژیم در روسیه است.

قیاس های تاریخی می توانند جذاب اما گمراه کننده باشند زیرا ممکن است توجه ما را بر شباهت های سطحی متمرکز کنند، در حالی که تفاوت های ساختاری را نادیده می گیرند. واقعیت این است که چندین جنبه مهم وجود دارد که رژیم پوتین در مکان بسیار متفاوتی با اتحاد جماهیر شوروی قرار دارد.

اولاً، میخائیل گورباچف تنها شش سال در قدرت بود و هرگز نتوانست کنترل مؤثری بر حلقه داخلی رهبران شوروی و یا بوروکراسی در کل ایجاد کند. در نتیجه، ابتکارات سیاستی او با اجرای مؤثر همراه نشد و او را مجبور به اتخاذ اقدامات رادیکال‌تر کرد که کل سیستم را بی‌ثبات کرد. در مقابل، پوتین خیلی سریع پس از به قدرت رسیدن در سال 2000، کنترل قوی بر نخبگان رقیب اعمال و «عمود قدرت» را احیا کرد. او 24 سال است که این مسئولیت را بر عهده داشته است و اکثر تحلیلگران موافقند که پایه های نهادی رژیم پوتین قوی است و احتمالاً پس از مرگ بنیانگذار خود ، نیز جان سالم به در خواهد برد. دوم، یکی از عوامل مهم در فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، این واقعیت بود که این شوروی در حال مبارزه با یک جنگ غیرقابل پیروزی در افغانستان بود که آن را مجبور به مذاکره با غرب کرد. روسیه در حال جنگ در اوکراین است در حالی که هنوز به پیروزی خود مطمئن است. سوم، اتحاد جماهیر شوروی ورشکست شده بود، کسری تجاری داشت و در خارج از کشور پول قرض می گرفت. اما اکنون علیرغم فشار تحریم های غرب، روسیه در سال گذشته 50 میلیارد دلار مازاد تجاری داشت. اقتصاد برنامه‌ریزی‌شده شوروی سفت و سخت و گودالی از یارانه‌های دولتی بود.  بر خلاف اتحاد جماهیر شوروی، روسیه دارای یک اقتصاد سرمایه داری پویا است که به خوبی با اقتصاد جهانی ادغام شده و کارآفرینان آن در دور زدن تحریم های غرب ماهر شده اند. چهارم، اتحاد جماهیر شوروی، فدراسیونی بود که 52 درصد جمعیت آن را روس‌ها تشکیل می‌دادند. روسیه پوتین یک کشور متمرکزتر است که روس ها 82 درصد از جمعیت آن را تشکیل می دهند.

مسلماً احتمال شورش اسلامگرایان در قفقاز شمالی یک چالش امنیتی بالقوه است. اما منطقی که رمضان قدیروف، رهبر چچن را به یک رعیت وفادار مسکو تبدیل کرد، در مورد هر جانشینی صادق است:  بهتر است از جریان کمک های مسکو لذت ببرید و لامبورگینی بخرید تا اینکه آواره ای با جیب خالی باشید.  چچنی ها از جنگ های اول و دوم درس گرفته اند: استقلال طلبی ارزش تلاش ندارد. هیچ یک از جمهوری های قومی دیگر در فدراسیون روسیه علاقه ای به آغاز جنگ با مسکو ندارند.

حمله 22 آوریل به تالار شهر کروکوس نه تنها یادآور این نکته بود که تروریسم اسلام گرا همچنان یک تهدید امنیتی برای روسیه است، بلکه نشان دهنده شکست اطلاعاتی گسترده توسط سرویس های امنیتی روسیه بود. ایالات متحده از قبل به آنها هشدار داده بود که چنین حمله ای در راه است: آنها باید نگهبانان مسلح را در تمام سالن های کنسرت در مسکو قرار می دادند. با این حال، حملاتی مانند کروکوس باعث تغییر رژیم در روسیه نمی شود.

تروریست ها نه از قفقاز شمالی، بلکه از تاجیکستان آمده اند. این نشان می دهد که 8 میلیون کارگر مهاجر از آسیای مرکزی یک خطر امنیتی بالقوه هستند. اما ارزش آنها در اقتصاد روسیه با نیروی کار کم، حداقل در حال حاضر از چالش امنیتی آن بیشتر است.

شورش واگنر در ژوئن 2023 یک تحول خارق‌العاده بود؛ جدی‌ترین تهدید برای ثبات رژیم پوتین از زمان تأسیس آن در سال 2000. ما هرگز نمی‌دانیم اگر او به کرملین می رسیدچه اتفاقی می‌افتاد. اگر یوگنی پریگوژین به عقب برنگشته بود، اما به نیروهای خود دستور داده بود تا به سمت مسکو پیشروی کنند چه سناریویی شکل گرفته بود.   آنچه ما می دانیم این است که قیام شکست خورد. پریگوژین مرده و دفن شده  و ثبات رژیم به سرعت برقرار شد.

اجازه دادن به گروه واگنر برای توسعه تا جایی که بتواند آن شورش را به راه بیندازد، یک اشتباه جدی از سوی پوتین  پس از تصمیم او برای آغاز تهاجم تمام عیار به اوکراین بود. اما یک امر دور از ذهن باقی می ماند و نمی تواند به عنوان پایه ای برای سیاست ایالات متحده عمل کند.

برای پیروز شدن در دیپلماسی و جنگ نیاز به ارزیابی واقع بینانه از نقاط قوت و ضعف دشمن است. فروپاشی ناگهانی اتحاد جماهیر شوروی به ما یادآوری می کند که انتظار چیزهای غیرمنتظره را داشته باشیم  اما پوتین (و رئیس جمهور چین، شی جین پینگ) از اشتباهات گورباچف درس گرفته اند. واشنگتن نباید سیاست روسیه خود را با این فرض استوار کند که صاعقه دو بار به یک مکان برخورد خواهد کرد.